(bkz: beşiktaş'ı üzmesinler)
durup durup eski röportajları izliyorum. az önce ntv spordakini izledim. yaşlanmış, elleri titriyor; çocukluğumdan bildiğim çınar değil, çocukluğum gibi ama hâlâ... kelimeleri seçemiyor, yüklemleri bulamıyor; ama ağzından en net çıkan kelime (vurgula: beşiktaş). gözleri dolu dolu, hep o mütevazi hâli değişmeyen. sadece yaşarken değil, öldüğünde bile çok şey öğrenmemiz/hatırlamamız gerek. röportajda 'o imkansızlıklarla neler yapıldı' diyordu, bu büyük kayıp ders olur umarım, nicedir unuttuklarımızı hatırlatır. asıl beşiktaş'ı, ölümüne sevdiğimiz beşiktaş'ı, süleyman seba gibi sevdiğimiz...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
