her gelen intro bir nefes darlığına yol açıyor, inanın hayatımın hiçbir kötü anında bu denli durup dururken hüzünlendiğimi anımsamıyorum! yüreğim sıkılıyor bütün sıkıntılarım düşüncelerim kuş olup uçtu gitti tek derdim üç dört gündür bu oldu, bir cumartesinin hiç gelmesini istemez mi bir insan, kapalıyı üstüme yıksınlar istiyorum, ne güzel bir ölüm olurdu değil mi? yıkmasınlar yahu. çevremdeki herkes abartmıyor musun diyor, ofiste odadan her çıktığımda gözlerim kıp kırmızı ve yine mi diye gülüp geçiyorlar. abartmıyorum, aksine nefes alamamanın ne demek olduğunu anlıyorum, gelebilme fırsatım varken kaçırdığım maçlardan dolayı kendime nasıl kızıyorum anlatamam, yıkım aletlerinin önüne geçip eylem yapabilirim. dünya yıkılsa umurumda olmaz dinginliğimi tamamen kaybettim.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
