18-19. yy da bir rus asilzadesi olarak dünyaya gelseydim, her gün sabah kahvaltısında börek ve ızgara et yer, öğlen kaz ciğeriyle kavrulmuş erişte ve mayonezli balıkla şarap içer, laf arasında fransızca deyim kullananlara kıl olur, akşam yatana kadar kanyak içer, ne kadar asilzade varsa kızlarına yazılır, müzik ve edebiyatla yaşayıp sefahat dolu bir yaşam sürer ve avrupa yı görmek bi yana, şehrimden ayrılıp st. petersburg a ya da moskova ya bile gitmezdim.
çok da mutlu olurdum.
peki şimdi napmak zorundayım? bunlara ulaşabilmek için çalışmak zorundayım. halbuki bunları hakettiğimi düşünüyorum, varoluşum bunları yanında getirmeli, hani ben çok değerliydim lan, adaletin bu mu dünya!
not: çocuğum olursa şımartanı siksinler.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?