metrobüs camından kayıp giden

evet bir metrobüs anısı daha anı toplayıcısı olmaktan nefret ettim hep ama ne yazık ki anılarla yaşıyorum.

malum bugün biraz yağdı.gökyüzü maviden griye çalıyordu. ben aheste aheste gözlüğümden akan damlaları siliyordum. küçük bir kız vardı sol yanımda. güzel ve masum bir kadının kucağında oturuyordu. (annesi olduğunu anladığım 20 küsur yaşlarda bir kadındı bu) bu küçük kız, tabi benim tercihim ona güzel kız demek ama siz hangisini tercih edersiniz bilmiyorum engelli, özürlü, sakat bir kızdı... birden kalbimin dikenleri törpülendi. bu güzel kız başını ellerime dayadı. o kadar yumuşak saçları vardı ki baskıdan dolayı elimin acımasını unutturdu bana. yüzü, dişleri, elleri, gözlerinin yeşili, saçlarının dağınıklığı ve kaşları güzellik kokuyordu. içimi ezdi annesinden 25- 26 yaş büyük o bed suratlı adama baba demesi. falan filan işte bu kadar. daha fazla yazarak bu anıyı ifşa etmek istemiyor yüreğim.