yazılı bir formülü olmayan yollardır.
amma ve lakin başıma gelen tek tatsız ayrılık hikayesinden bildiğim üzere hiçbir şekilde konu hakkında konuşmamak kesin çözümdür.
git evde ağlıyor musun, içiyor musun, ne yapıyorsan yap ama dışarı adımını attığın anda bu konunun senin yanında iyi ya da kötü konuşulmamasını sağla. konuşmak isteyen en yakın arkadaşın olsa da reddet. bırak, "abi herif konuşmak istemiyor, zorlamayalım" desinler. çocuklarla yenerli onbir falan oyna, insanlar en geç 2 güne normalleşip hiçbirşey olmamış gibi seninle olağan dialoglarına döneceklerdir. bu durum da seni hızla normalleştirecektir; ki zaten öbür türlüsü süreyi uzatmaktan başka işe yaramayacaktır.
sen de zaten en geç iki, bilemedin üç hafta sonra pırıl pırıl bir şekilde hayatına devam ediyor olacaksın.
bu yapılabilinir ve buna rağmen başarı kaydedilemezse ıslak odunla belime vurulmasına rıza gösteririm.[ybkz]swh[/ybkz]
edit: imlâ
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
