sözlük yazarlarının bugün öğrendikleri

kimseyi anlamaya çalışmamak lazımmış.
hayat bazen sadece göründüğü kadar açık ve net olabiliyormuş.
birinin sana anlatsa da anlamayacağın şeyleri anlamanı,görmeni tek bir fotoğraf karesindeki küçük bir tebessüm anlatabiliyormuş.
insanlar anlık mutlulukları için başkalarını sonsuz üzüntüler içine sokabiliyorlarmış.
şımarık,bencil,ne istediğini bilmeyen insanlardan her ortamda uzak durmak gerekiyormuş.
gerçekten istediğimiz zaman herkesi hayatımızdan çıkarabiliyormuşuz.
hiçbir insan öyle uzun uzun sevmeye,yıllarca beklemeye,düşünmeye değmezmiş.
hayatta 'zaaf' diye bir şey yokmuş.o bencil insanların fazladan başka bir şeyler elde etmek için uydurdukları bir yalanmış.
her şeyin bi sonu varmış ve bazen daha fazla uzatmadan noktayı koymayı bilmek gerekiyormuş.


ek:tüm bunları öğrenerek elde ettiklerine;tecrübe,hissettiklerine de acı,üzüntü diyerek yoluna devam edilebiliyormuş.