..(b: itiraf zamanı toplanın:)
sadece şu anlık olduğunu bile bilsem bütün insanlardan nefret ediyorum. evet ağlıyorum ve ağladıkça da ağlayasım geliyor, belki içimde ufak ufak biriktirip, dışa vuramadığım duyguların, sıkıntıların patlama noktasıdır...
hani insanın içine ateş düşerya, böyle için yanarmış gibi olur, kanın çekilir, işte öyle bir duygu, burnumun direğinin sızladığını hissedebiliyorum ve lanet olasıca iş yerinde, kimse görmesin diye monitörün arkasına saklanıyorum..
şuan çıkıp deli gibi içesim var, yanımda sıkı bir dost (hiç bir zaman bende olmayan), bir büyük ve sessizlik.. sadece konuşmak, hiç susmadan, yorulmadan, içimde ne varsa döküp rahatlamak...
acaba çok mu yalnızım? bilmiyorum, sadece bir dosta ve alkole ihtiyacım var sanırım şuanda.
birşey daha var sözlük, başını şişirdim biliyorum ama dedimya kötüyüm işte, idare et bugünlük... etrafımdaki insanlar hep ne kadar neşeli, ne kadar mutlu, ne kadar kafadengi olduğumu söylüyorlar, keşke içimi görebilselerdi, ya da görmesinler ben hep onların çizmiş olduğu profilde kalayım..
(b: hadi yeter bu kadar itiraf bitmiştir dağılabilirsiniz.) (renkdaşlarıma suratı asık gitmek istemem o yüzden sizler için kocaman bir [ybkz]swh[/ybkz] geliyor)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?