genelde yaşanılan mahallenin en güzel ablası ya da abisidir. abla ya da abi diyorum bak. yaşıt değil. şahsen benim öyleydi. "serkan abi" beni annemden kaçırır bakkal götürür çikolatalar püskevitler alırdı. omuzuna alır koşardı. ya da beni yüz üstü tutar ben uçak gibi iki kollarımı açardım da uçururdu beni.
hayallerimde hep "serkan abi" olurdu. onunla evlenip uçakçılık oynayacaktık, çikolata yiyecektik sabah akşam. koşacaktık kırlarda falan.
tabi o sonra evlendi. çocuğu oldu falan beni unuttu ama ben unutmadım onu. bugün evime dönerken gördüğümde tökezleyip düşecektim az daha. hele beni öptüğünde bir an alıp omzuna koşacağız sandım da sonra baktım ki büyümüşüm ben, yaş o iş.
neyse.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?