bir gün yine mağduruz oturuyoruz mahalleden arkadaşlarla. kalabalık değiliz. biz bize. hani namaz kılsak o an bir, cemaatle namaz sevabı, alamayacaz. dayanamadım, dedim ki; arkadaş bu ne mağduriyet allahını seven bi kalsın el atsın bi kendimize gelelim...
bir süre sessizlik oldu...
birbirimize baktık...
ortamda anlam veremediğim bir gerginlik vardı sanki, şeyhmus gözlerini benden kaçırıyordu. adeta verecek cevabı yoktu. tam bu sırada ortamdaki derin sessizliği ahmet'in osuruğu bozdu, "ben abdest tazeleyim" dedi.
biz de oturduk çay demledik. sonra yatsı okundu zaten...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?