bir çocuğun hayal gücü

en üst seviyede olan hayal gücüdür. çünkü çocuklar, gerçek dünya içindeki hiçbir şeyin nereye ait olduğuna, neye yaradığını ve ne anlama geldiklerini bilmezler. kendi dünyalarında, kendi anlamlarını oluştururlar. kendi pratik çözümlerini bulurlar. örneğin; bir gün yolda yürüyordum ikinci katta bir balkonda olan dört yaşlarındaki bir çocuk aşağıya sepet salmış, sokaktaki arkadaşına ''şimdi seni yukarı çekiceeem! tamam mııığ'' dedi. duyar duymaz kahkaha attım, adımlarımı yavaşlattım, baktım aşağıdaki çocuk cidden sepete doğru yürüyor. deli bir hızla olay mahaline gittim, çocuklara sepetle bu işin olmayacağını çünkü ağırlıklarının buna izin vermeyeceğini, sepetle insan yukarı çekilmeyeceğini, sepetin sadece bakkaldan alınan şeyler için olduğunu güzel güzel anlattım. boş boş baktılar bana, bir parça bile inanmadılar. balkondaki çocuğa annesini çağırmasını söyledim, gönülsüz gitti. annesi gelince durumu ona da anlattım, güldük epey. bir de annesi çocuğa balkonda olduğu için kızdı bir ton. sanırım çocuk benden nefret etti.