--spoiler--
numaralı tribünün önünde duruyorum. akreditasyon kartı filan nerede diye çantayı karıştırırken 6 yaşlarında bir çocuk geldi yanıma. 'abi fazla biletin var mı?' dedi ince bir ses. 'yok abicim' dedim. kafa dalgın bir yandan kartı arıyorum bir yandan köşe yazısı ne yazarız maç ne olur diye düşünüyorum. kafamı bir kaldırdım çocuk mocuk yok. o an beynimden vurulmuşa döndüm. çocukta para yok, maça girmek istiyor ama para istemeyi yediremedi kendine utandı ve gitti. neyse, koştum eski açığa doğru baktım orada duruyor. maça da az kalmış millet bir an önce stada girmeye çalışıyor. yanaştım çocuğa 'abicim ben alayım bilet sana dedim'. utandı 'abi 10 liram var 15 lira da sen verirsen ben alırım bilet' dedi. 'peki sen o 10 lira ile bilet alırsan nasıl eve gideceksin'dedim. 'yürürüm abi' dedi. evinin nerede olduğunu sordum. 'tarlabaşı'nda ama yürürüm' dedi. o zaman bir kez daha anladım beşiktaş sevgisinin ne olduğunu. zaten ne maç kaldı ne bir şey o dakikadan sonra. skor aşkın yanında çok çaresiz kalıyor. unutmadan ufaklığı numaralı tribünde ağırladık. köfte de yedi, 50 lirayı da kaptı benden köftehor. yüzündeki mutluluğu görmeliydiniz.:)
--spoiler--
[ybkz]swh[/ybkz]
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?