beşiktaş jimnastik kulübü sağlık kurulu

ardı arkası kesilmeyen uzun süreli sakatlıklardan sonra fikret orman başkanlığındaki beşiktaş yönetimi'nin karşısına alıp ciddi şekilde hesap sorması gereken yapılanma. özellikle bernd schuster döneminden bu yana çapraz bağ kopmalarından, adale yırtıklarından ayağa kalkamayan bir beşiktaşlı futbolcu popülasyonu ciddi şekilde dikkati çekmeye başladı. artık "beşiktaş'ta x şoku", "beşiktaş'ta büyük şanssızlık" temalı haber başlıkları bu zaafiyetin üstünü örtmeye yetmiyor. bunu sadece "futbolcunun kendisine bakmaması" tarzı yüzeysel bir değerlendirmeyle geçiştirmek mümkün değil. bir kere o kişi ekmeğini futbol oynayarak kazanıyor ve bilinçli bir şekilde mevcut sakatlığına titizlik göstermemesi düşünülemez. mehmet akgün adale sakatlığından aylarca sahalardan uzak kaldıktan sonra forma giydiği ilk lig maçında daha ilk yarının bitiminde yine adele yırtığı teşhisiyle ıskartaya çıkıyor. ismail köybaş ağır bir çapraz bağ sakatlığı geçiriyor. altı ay aradan sonra çıktığı idmanda yeniden aynı sakatlığı nüksediyor ve bir o kadar daha oynayamayacağı açıklanıyor. mustafa pektemek ağır bir çapraz bağ sakatlığından sonra çıktığı ikinci lig maçında ayağının çime takılması sonucu bir altı ay daha hepimize el sallıyor. ersan adem gülüm ha keza. pardon da beyler tüm bu olup bitenin hepsine karşılık gelen sihirli sözcüğünüz yalnızca "şanssızlık" mı? tedavi süreci, kullanılan ilaçlar, ameliyatları gerçekleştirenlerin tecrübe ve yetkinlikleri gibi parametreler yok hükmünde mi kabûl edilecek? son iki yılın sakatlık dökümüne ve oyuncuların sahaya dönüş tarihlerine bir bakın. siyah beyazlı futbolcuların ne kadar devasa bir fıkranın özneleri olduğuna yakından şahit olacaksınız. halk içinde muteber bir nesne yok beşiktaş gibi, olmaya beşiktaş sahada bir nefes sıhhat gibi.