beşiktaş erkek basketbol takımı

yaşadığım en güzel günlere sebep takım.
geçen sene sıkıntılıydı benim için.yaşadığım buhran,yalnızlık,başarısızlık vs girmeyeceğim bu konulara.
artık senenin sonlarına doğru gelmişiz.daha önce istanbul'da hiç basketbol maçına gitmemişim.yeni bir şehir benim için.etrafındaki insanlarında pek hevesi olmayınca akatlara'a kadar gidemiyorsun.hatta iverson ve d-will'i bile göremedim o yüzden.basketbolda normal sezon bitmiş ve play-off lar başlayacaktı.ben takımımı lig tv ekranlarından takip ediyor,başarının geleceğine yürekten inanıyordum.bir sabah uyandığımda içimde inanılmaz bir istekle uyandım.gece durmadan bu maça nasıl gideceğimi düşünüyordum.takıntı işte ya gidip dönemezsem,ya kaybolursam falan.sabah ilk işim gidip biletler bitmeden biletimi almak oldu.ne olursa olsun gidecektim.maç günü geldi.çıktım evimden.kadıköy'e indim.ordan da vapurla beşiktaş'a.ordan sora sora kazan'ı buldum.orda gençler oturuyordu.birisine abi akatlar'a nasıl gidebilirim diye sordum.bekle beraber gideriz dedi.hiç tanımıyordum.gidip 2 tane extra aldım,içtim.kafam hafiften güzelleşti.neyse bu abiler gidip bir dolmuş çevirdi.bindik gittik akatlar'a.maça daha 2 saat vardı.sıkıldım çünkü yalnızdım.gidip 2 extra daha kaptım.onları da bir güzel devirdikten sonra maçıma girdim.facebook'a girdim telefondan.bir arkadasım kendisini orada etiketlemişti.neyse maçın ilk yarısı bitti.yanımdaki bir adam durmadan düdük çalıp ömer'e küfür ediyordu.devre arası arkadası arayıp buldum.sonrası malum.son saniyede attığımız basketle maçı uzatmaya götürüp,orda da son saniye basketiyle maçı aldık.çılgınlar gibi sevinmiştim.geldiğim yola,girdiğim strese değerdi.sonra arkadaşla düşündük lan burdan yurda gitsek galatasaray maçına yetisemeyecez.aksam da galatasaray-beşiktaş derbisi var.ordan semte geçtik.bir mekanda oturduk.orada da bir bira çaktım.maç sıkıntılıydı.gerçekten kötü oynuyorduk ve 2-0 gerideydik.son dakikalara doğru bende kayış iyice koptu.topu ayağına alan her futbolcuya sövüyordum.20-30 kişi vardı mekanda.kimse laf etmedi.hepsinin duygularına tercüman oluyordum zaten.daha gol atmadan lan şunlara yenilmeyin burada kendimi yakmazsam şerefsizim diye bağırdım.bir dakika sonra da gol geldi,daha oturmadan da ikinci golümüz.ben benzin getirin lan benzin diye bağırıyordum.sonra ordakilere üçlü çektirip noktayı koydum.vapurla kadıköy'e geçerken önüme gelen herkese 2-2 mi diye sora sora geldim.
sonra hiçbir maçını kaçırmadım bu güzel takımın.bu da böyle bir annımdır.