baba

sağlığındayken kıymeti bilinmesi gereken ailenin direği.

(bkz: sevdiğin birinin gözünün önünde yavaş yavaş ölmesi)

babam ölüyor, yavaş yavaş. ve ben bir çok şeye aah ediyorum. keşke siktiri boktan haybecilerle deplasmanlara gideceğime babamla gitseydim diyorum.

sağlam bir tokatını yeme pahasına "baba ben içki içiyorum, sen de eskilerdensin, gel bir çilingir sofrası kuralım, sana anlatamadıklarımı anlatayım, sana ilk defa seni çok seviyorum baba, seninle gurur duyuyorum diyeyim" diye iç geçiriyorum.

türk parasıyla 5 para etmezlerin yanına koşar adım gideceğime, babamı alıp şöyle bir beşiktaş'a inip sahilde çay içseydim diyorum.

ota, boka çuvalla para saçacağıma eve digitürk alsaydım da, maçlara beraber izleyip, beraber küfür edip, beraber sevinseydik diyorum.

ama geç kaldım işte.

aklıma gelen başıma gelmesin diye aklıma getirmediğim şeyler geldi başına be baba. ben bekarken nedensiz "annem, babam ölecek lan" diye ağladığımı biliyorum. şimdi ise gerçekten ölüyorsun be baba.