derbi galibiyetinin bünyeye etkileri

çok hojdur efenim. insanı saatlerce anlamsızca sırıttırır. sonracığıma, sanki içinde havai fişek patlıyormuşçasına şensindir.

gece bir türlü uyku tutmaz. sürekli maçın özetini izleyesin gelir. sabahta galip gelmenin gururu ile zinde uyanırsın.

pozitif olmanın ilacıymış.
evdeki bitkin hal yok olur.
küçükken cüneyt arkın filmlerinden sonra tahtadan kılıcımı alır kanepeden kanepeye zıplardım.
tusubasadan sonra mahalle maçında uçacağımı falan zannederdim.
bıraksalar nevzat demir'de antrenmanlara çıkıcam yemin ederim.

mutluluk hormonları bir sonra ki maça kadar salgılanır durur. maç gecesi eve gelip yatağa uzanıp televizyon açmak ayrı keyiftir, internette takılmak ayrı keyiftir. Bu eylemleri yaparken hep yüzde gülümseme vardır. Arada internette atılan gollerin videosu hafta içerisinde tekrar tekrar izlenip mutluluk tazelenebilir. Hatta ileri gidilip maç özeti tekrar tekrar izlenebilir. öyle çok mutlu edicidir. bundan sonra sürekli yaşarız inşallah, hasretlerimizin hepsi bitmekle kalmaz sürekli hale gelir.

özellikle maçtan önce beşiktaş'ın kaybetmesi için dua eden, totem yapan renkli basın,medya ve onun kalemşörlerinin, nasıl tutukları takımlar gibi renkten renge girdiğini görmek için tüm spor programlarını izlemeye çalışmak sonrasında, uykusuzluk, gözlerde bozukluk ve beyin bulanıklığı yapar. ama yüzde her daim bir gülümsemeye de sebep olmuştur.