baba evi

deniztarafindakikale
yılların eskitemediği ilyas şendur abim ne güzel anlatmış. dün eşimle maç arasında bu reklama denk geldik ve ikimizin de gözleri buğulandı. ikimiz de babamızı yitirmiştik çünkü. ve orası bize babalarımızı hatırlattı.
huzur tribünde
insanın içine ateş düşüren, boğazını düğümleyen, gözünde yaş olduran belgesel.

içime içime acıdı yemin ediyorum.

edit: ne baba kaldı, ne ev.

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol