Karşı konulmaz bir gerçek.
Hele ki işyerinizin dibinde bir simit sarayı var ise önüne geçemiyorsunuz. Her sabah bugün simit yemeyeceğim diye kalkıp, kendimi sıcacık simidin kokusuna kaptırmış, ağzımdan sular akarak; “bierr tağğnee simiiiğt lütfeeğnn” derken buluyorum. çok değil bir kaç ay sonra beni simit saraylarının vitrinlerinde belki de arda turan'lı bir resimde güzel bir peynirin yanında dumanım tüterken görebilirsiniz.
soğutmadan yiyiniz.
her sabah simit yiyip sonunda simide dönüşmek
an itibariyle simidin o hafif şişkin tarafını göbeğimde hissettiğim dönüşüm.
simit olmam yakın, çayın altını açın.
simit olmam yakın, çayın altını açın.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
