ümit yaşar oğuzcan şiiri.
ben senin en çok sesini sevdim
buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
önce aşka çağiran,sonra dinlendiren
bana her zaman dost, her zaman sevgili
ben senin en çok ellerini sevdim
bir pinar serinliğinde, küçücük ve ak pak
nice güzellikler gördüm yeryüzünde
en güzeli bir sabah ellerinle uyanmak
ben senin en çok gözlerini sevdim
kâh çocukça mavi, kâh inadina yeşil
aydinliklar, esenlikler, mutluluklar
hiç biri gözlerin kadar anlamli değil
ben senin en çok gülüşünü sevdim
sevindiren, içimde umut çiçekleri açtiran
unutturur bana birden acilari, güçlükleri
dünyam aydinlanir sen güldüğün zaman
ben senin en çok davranişlarini sevdim
güçsüze merhametini, zalime direnişini
haksizliklar, zorbaliklar karşisinda
vahşi ve mağrur bir dişi kaplan kesilişini
ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim
tüm çocuklara kanat geren anneliğini
nice sevgilerin bir pula satildiği bir dünyada
sensin, her şeyin üstünde tutan sevdiğini
ben senin en çok bana yansimani sevdim
bende yeniden var olmani, benimle bütünleşmeni
mertliğini, yalansizliğini, dupduruluğunu sevdim
ben seni sevdim, ben seni sevdim, ben seni.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
