kızılay güven park'ta polisin yine manyakça,sorunlucu, akıl hastası gibi şiddet kullandığı, direkt tabancalarını nişan alarak, cana kasteden tutumuna şahit olan direniş.
benim direnişçilere gönderdiğim dualar var. bir de polislere gönderdiğim beddualar.
hepsi birleşince, allah belanızı verecek.
kurşun nedir lan??? pkk lı orospu çocuklarına sık desek naparsınız acaba?
bu halk senin ekmek paranı veriyor.tayyip cebinden vermiyor emin ol!!!!
2 haziran 2013 ankara direnişi
31 mayıs gecesi taksim'de yaşanan şiddet ile aynı boyutta şiddete şahit olan direniş.
ankara kaynıyor şuan.
(bkz: gazi ayakta)
allah'ım güç ver hepsine.dualarım onlarla. yalan değil, ciddi anlamda ihlas süresini okuyup duruyorum.
çok ciddi patlamalar oluyor. şuan halk tv canlı olarak gösteriyor.
ankara kaynıyor şuan.
(bkz: gazi ayakta)
allah'ım güç ver hepsine.dualarım onlarla. yalan değil, ciddi anlamda ihlas süresini okuyup duruyorum.
çok ciddi patlamalar oluyor. şuan halk tv canlı olarak gösteriyor.
taksim sonrası diren ankara dediğimiz durumdur
bizzat içinde bulunduğum direniş. şuan eve geldik çünkü çok yıprandık dinlenip tekrar çıkacağız sokaklara.
çok sakin başlamıştı ama her zaman olduğu gibi polis çılgınlar gibi biber gazı atmaya başladı hemde insanların üstüne bu kadar ağır tahrike rağmen halk sadece ıslıkladı, ve demirlere vurdu. herkes birbirine yardım ediyor, bazıları elinde poşetlerle çöpleri topluyor ve zulme karşı din, dil, ırk, takım, siyasi parti ayrımı yapmadan bir arada bağırıyor.
ayrıca eczane ihtiyacı olanlar. tuna caddesinin sağlık sokakla kesiştiği köşe başındaki eczane açık.
çok sakin başlamıştı ama her zaman olduğu gibi polis çılgınlar gibi biber gazı atmaya başladı hemde insanların üstüne bu kadar ağır tahrike rağmen halk sadece ıslıkladı, ve demirlere vurdu. herkes birbirine yardım ediyor, bazıları elinde poşetlerle çöpleri topluyor ve zulme karşı din, dil, ırk, takım, siyasi parti ayrımı yapmadan bir arada bağırıyor.
ayrıca eczane ihtiyacı olanlar. tuna caddesinin sağlık sokakla kesiştiği köşe başındaki eczane açık.
türkiye mizah tarihine tomalı hilmi caddesi dövenpark gazılay armağan eden gezi parkına destek için başlayan şuan halen devam eden direniş.
içinde bulunduğum, bir an öldüğümü düşündüğüm ve hala düşünmeme sebebiyet veren direniştir.
bir gün önce iş çıkışında kuğulu park'ta buluşmuştuk her şey gayet sakin benim durduğum saatler boyunca sadece tezahüratlar yapılıyordu.
ertesi gün[ybkz]swh[/ybkz] otobüse binip bir arkadaşımla gitmeye karar verdik bu arada twitter'dan devamlı takip ediyordum.opera tarafında zaten araçtan indiridik. sıhhıye'den yürümeye başladık.o'na telefon geldi biz meşrutiyet'teyiz oraya gel diye bu arada biber gazı etkisini göstermeye başlamıştı. ben oraya gitmek istemedim izmir caddesi'nden döner kumrular'dan evime giderim dedim. kızılay alışveriş merkezi 'ne yakın bir yerde tek başıma yanımda bir sürü gençle birlikte duruyordum sadece duruyordum çünkü bir çok evde oturan kişinin hissettiğini hissediyordum neden ben evdeyim onlar dışarda ve benim için de ordalar diye, asla pişman olmamalıydım bende kalmalıydım..
daha sonra önce yavaş yavaş giden bir araba gördüm yol veriyorduk heralde içinde yaralı vardır diye birden hızlandı ve üstümüze sürmeye başladı nasıl ve nereye kaçtığımı bilmiyorum sadece kaçabilmiştim.bir kaç kişiye vurdu.hemen taksilerle hastaneye götürdüler.ne oldu onlara hiç bilmiyorum..
biraz geriledim yanımda taksiler falan vardı o kalabalığın en sonunda gibiydim işte..birden araçlar gaza basıp gitmeye ve tüm kalabalık koşmaya başladı ileriye baktığımda tüm kızılay meydanı aşağıya sıhhıye doğru, ya da gmk bulvarı'na doğru koşmaya başladı. bende koşuyordum ara sokaklara kaçmaya başladık.sokağın sonuna doğru koşuyordum arada ''sakinnn... sakinnn..'' diyen bir kaç kişi bana bir şeyler söylüyordu duruyordum, sonra onlarla birlikte tekrar koşuyorduk..tam sokağın sonuna gelmiştik kumrular çıkacaktık ordan koşanları da görüyorduk 2 ya da 3 kişi burdan geliyorlar geri dönün dediler sanki hayatımın kararını o an veriyordum dinlemedim girdim caddeye polislerin kasklarını ya da o an ben uyduruyordum görüyordum... geliyorlardı!!!
savaşta mıydık? burası neresiydi? ne yapsam hangi sokağa girsem? lanet olsun en kötüsü tek başımaydım[ybkz]swh[/ybkz] ...
bu arada kızılay'a her gittiğimde eve dönerken taksi kullandığım yolu koşarak da geri dönebiliyormuşum. anıtkabir tarafına geldiğimde rahatlamıştım. polis buraya kadar gelemezdi artık...
polisten, ambulanstan veya karşıdan karşıya geçerken bir araba üstüme sürecek diye korkuyorum.devamlı ellerim titriyor..geceleri uyuyamıyorum devamlı polisler peşimde kovalanıyorum her yakalandığımda uyanıyorum sanki temple run'da gibiyim..psikolojik tedavi görüyorum..olsun.yine olsa yine giderdim.
#direnankara dedim ama benimki buraya kadardı. üzgünüm arkadaşlarım gerçekten üzgünüm...artık sadece lanet olasıca bir korkağım...
bir gün önce iş çıkışında kuğulu park'ta buluşmuştuk her şey gayet sakin benim durduğum saatler boyunca sadece tezahüratlar yapılıyordu.
ertesi gün[ybkz]swh[/ybkz] otobüse binip bir arkadaşımla gitmeye karar verdik bu arada twitter'dan devamlı takip ediyordum.opera tarafında zaten araçtan indiridik. sıhhıye'den yürümeye başladık.o'na telefon geldi biz meşrutiyet'teyiz oraya gel diye bu arada biber gazı etkisini göstermeye başlamıştı. ben oraya gitmek istemedim izmir caddesi'nden döner kumrular'dan evime giderim dedim. kızılay alışveriş merkezi 'ne yakın bir yerde tek başıma yanımda bir sürü gençle birlikte duruyordum sadece duruyordum çünkü bir çok evde oturan kişinin hissettiğini hissediyordum neden ben evdeyim onlar dışarda ve benim için de ordalar diye, asla pişman olmamalıydım bende kalmalıydım..
daha sonra önce yavaş yavaş giden bir araba gördüm yol veriyorduk heralde içinde yaralı vardır diye birden hızlandı ve üstümüze sürmeye başladı nasıl ve nereye kaçtığımı bilmiyorum sadece kaçabilmiştim.bir kaç kişiye vurdu.hemen taksilerle hastaneye götürdüler.ne oldu onlara hiç bilmiyorum..
biraz geriledim yanımda taksiler falan vardı o kalabalığın en sonunda gibiydim işte..birden araçlar gaza basıp gitmeye ve tüm kalabalık koşmaya başladı ileriye baktığımda tüm kızılay meydanı aşağıya sıhhıye doğru, ya da gmk bulvarı'na doğru koşmaya başladı. bende koşuyordum ara sokaklara kaçmaya başladık.sokağın sonuna doğru koşuyordum arada ''sakinnn... sakinnn..'' diyen bir kaç kişi bana bir şeyler söylüyordu duruyordum, sonra onlarla birlikte tekrar koşuyorduk..tam sokağın sonuna gelmiştik kumrular çıkacaktık ordan koşanları da görüyorduk 2 ya da 3 kişi burdan geliyorlar geri dönün dediler sanki hayatımın kararını o an veriyordum dinlemedim girdim caddeye polislerin kasklarını ya da o an ben uyduruyordum görüyordum... geliyorlardı!!!
savaşta mıydık? burası neresiydi? ne yapsam hangi sokağa girsem? lanet olsun en kötüsü tek başımaydım[ybkz]swh[/ybkz] ...
bu arada kızılay'a her gittiğimde eve dönerken taksi kullandığım yolu koşarak da geri dönebiliyormuşum. anıtkabir tarafına geldiğimde rahatlamıştım. polis buraya kadar gelemezdi artık...
polisten, ambulanstan veya karşıdan karşıya geçerken bir araba üstüme sürecek diye korkuyorum.devamlı ellerim titriyor..geceleri uyuyamıyorum devamlı polisler peşimde kovalanıyorum her yakalandığımda uyanıyorum sanki temple run'da gibiyim..psikolojik tedavi görüyorum..olsun.yine olsa yine giderdim.
#direnankara dedim ama benimki buraya kadardı. üzgünüm arkadaşlarım gerçekten üzgünüm...artık sadece lanet olasıca bir korkağım...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?