Arif Damar, soruşturmaya uğradığı yıllarda kullanmış olduğu ismiyle Arif Barikat .2010 yılı ekim ayında aramızadan ayrılan şair.
Durduğu "barikat"ın hakkını vermiş ender şairlerdendi.
eski kuşaklar onu daha çok, 70'li yıllarda çıkan Seslerin Ayak Sesleri (1975), Alıcı
Kuşu Kardeşliğin (toplu şiirler, 1975), ölüm Yok Ki (1980) kitaplarıyla tanır.
Bir ses ki
Arkasında bir ölü sesi
Döner durur
Kardeşliğin alıcı kuşu
Kalkar konar
Bir açık yürekten bir ötekine
Bir bugüne bir yarına
Alıcı kuşu kardeşliğin
dizeleri ondan bize kalan sedalardan biridir.
TKP Tevkifatı direnişçilerinden Niyazi Akıncıoğlu için yazılmış şu dizeler de onundur:
At uçar kanımızda doludizgin
Sarı kumral
Esmerizdir
Yolcuyuz kadim türküler içre
En çok bilinen şiiri "gitme kal"dır.
"Gitme kal var yok dinlemez bir çocuk isteğidir / .../ gitme beraberlik içinde /
nasıl sevinirdik aklına getir" diyen bir şairin çocuksu bilgeliğinden söz etmeyeceğim.
Bu, "Yoksulduk dünyayı sevdik" diyen bir koca şairle ilgili bir uğurlama yazısı.
Yüzünü hep güneşte dinlendirmiş bir devrimci için hüznü ayaklandırmanın boşuna olduğunu biliyorum.
Güle güle Arif amca. Güle Güle Arif Barikat!...
Saat Sekizi Geç Vurdu
Kime ne desem
Boyuna kendimi dinliyordum eski yağmurları dinliyordum
Düşünmeden biliyordum deniz ılıdı
Dökülen çelik katı
Yürüyenler yan yana
Yüzümü güneşte dinlendirsem
Dağın dağ olduğunu bilsem ovanın ova ağacın ağaç
Kurtulurdum
çok köprülü sular gibi git git bitmedi
Boyuna kendimi dinliyordum eski yağmurları dinliyordum
Saat sekizi geç vurdu
Giden gitmiş hüznü ayaklandırmak boşuna
Düşünmeden biliyordum
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
