beşiktaş'tan özür dilerken yaşanacak bir takım mevzulardan biri..
önce malüm, önünden geçersin. korkarsın. ama o neyzen abimizin üstüne vuran ışık gözüne çalınır..
bir kaç saniyelğine durur, bakakalırsın. hani her gece önünden geçtiğin mekan, seni çiviler o bilindik taşlara..
durursun. bi daha durursun.. az daha durursun, ta ki şarapçı abi yanında el kolla bir takım birşeyler anlatmaya kalkana kadar..
o değil, herkes ondan tırsar da, sen uzun uzun gözlerinin içine bakarsın.
abi ben naptım der gibi.. için kötü olur. o kendinden geçik abi ; artık ne kadar muhlet geçtiyse ; abla ; ablaa diye seslenmeye gereği durur..
ardından dönersin o malüm topraklara..
-abi dokunma bana, iyi değilim..
+eyvallah ablacım, canım ablacım, var mı bi isteğin?
e döner mevzu..
orda daha bi mıhlanırsan.. sevda öyle bir koruma kalkanı gerer işte sana.. lan ben daha ne bok yicem de, başıma bi iş gelicek derken, sakalı sabahına karışmış bi şarapçı abinin kalkanına bürünürsün..
ardından..
ardısı boş aslında.. gine de gidemezsin .. malüm girişi yapmamazsın..adımını atamazsın bir adım da içeri.. çok koyar. emin ol çok koyar.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
