topun hep en korkunç bahçeye kaçması

(bkz: keserim topunuzu)

acı ama gerçek olan hede.

arkadaş nerde köpekli, bol ağaçlı ya da ne bileyim korkunç bir amcalı bahçe varsa bu toplar oraya kaçardı. çekim gücü müdür nedir anlamamışımdır hiçbir zaman.

ardından dünyanın sepya görünmeye başlandığı olay. topu bahçeden 'kurtarmak' için uğraşılan anlarda, ciddi dörtlü akorlar, korku dolu armoniler falan duyulur.

eğer arkadaş grubunda kurban seçilmişseniz insanlığın en temel korkusunu size daha çocuk yaşta tattıran, üç bucuk attıran olaydır.

(bkz: mülkiyet hakkını çiğnerken yakalanma korkusu)

dikkat edilecek olursa hitchcock da filmlerinde gerilim unsuru olarak bu korkuyu ustaca kullanır.

(bkz: psycho)
(bkz: rear window)