hayatımda bir kerelik bile olsa gerçekleşen hadise. lisede Nazım Hikmet ran ın kuva-yi milliye adlı eserinin şiir oratoryosunu sergilemiştik fransız kültürde. orada olmak, oyun bittiğinde ayakta alkışlanmak muazzam bir duyguydu.
sahne tozu yutmak
götün hafifçe kalktığı anın başladığı yerdir sahne.insanların sana bakması,o kalabalık cezbedicidir.albüm,klip,konserler,erkekler/kızlar,para...hayallere daldırır sonra birden öksürük krizi tutar,uyanırsınız 'ulan ne tozmuş az kalsın boğuluyordum' dersiniz.böyle bir şey sahne tozu yutmak,yaşadım biliyorum [ybkz]swh[/ybkz]
(bkz: eroin)
sahneye bir kere çıkanların, mikrofonu bir kere eline alanların bir daha bırakmak istememesinin sebebi.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
