cahit sıtkı tarancı

ölüm korkusunun insana güzel şeyler yaptırabileceğinin kanıtı olan şair.

Ne doğan güne hükmüm geçer,
Ne halden anlayan bulunur;
Ah aklımdan ölümüm geçer;
Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.

Ve gönül Tanrısına der ki:
- Pervam yok verdiğin elemden;
Her mihnet kabulüm, yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!

şiirlerinde insanın yalnızlığını ve ölümü çokça işleyen büyük şair

Bir akşam ilk olarak ağladım,
Bekar odamın penceresinde.
Hani ev bark? Hani çoluk çocuk?
Ne geçti elime bu hayatın
Meyhanesinde, kerhanesinde?
Yatağım her gece böyle soğuk.
Saadet bu ömrün neresinde?

haydi abbas vakit tamam
akşam diyordun işte oldu akşam
kur bakalım çilingir soframızı;
dinsin artık bu kalp ağrısı.
şu ağacın gölgesinde olsun;
tam kenarında havuzun.
aya haber sal çıksın bu gece;
görünsün şöyle gönlümce.
bas kırbacı sihirli seccadeye,
göster hükmettiğini mesafeye
ve zamana.
katıp tozu dumana,
var git,
böyle ferman etti cahit,
al getir ilk sevgiliyi beşiktaştan;
yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan.

bu şiiriyle ortaokul yıllarından beri beni benden almış olan şair.

ayrıca şiirlerinde ölümü, ölüm korkusunu en güzel işleyen şairdir.

35 yaşında "yaş otuz beş" şiirini yazdıktan (yolun yarısı eder demiştir) 5 yıl sonra, 40 yaşında vefat eden "sanatçı".

"memleket isterim" şiir`i 1 kasım 2015 seçimleri öncesinde chp tarafından kullanılacak şair.

bugün doğum günü olan şair. 4 ekim 1910