dava

kafka
Bakışları, taş ocağına bitişik evin en üst katına doğru kaydı. Pencerelerden birinin kanatları, bir ışık çakar gibi ansızın açılıverdi. Uzakta ve yukarıda, zayıf ve ince bir insan, hızla ileri atılıp pencereden dışarıya doğru iyice eğildi ve kollarını da ileri uzattı. Kimdi bu? Bir dost mu? İyi yürekli birisi mi? Yardım etmek isteyen biri mi? Tek bir kişi mi? Yoksa hepsi mi? Hala daha yardım gelebilir miydi? Unutulmuş itirazlar var mıydı? Mutlaka vardı bunlar. Gerçi insanın yaşama istencinin karşısında hiçbir mantık duramaz.

franz kafka, dava

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol