ayrılık

garip bi'sey bu.
kac defa, kac kere en kötüsünü yasasan bile, can acitiyor bu her defasinda yine yeniden.
ayrilmadan önceki teorilerde, ee n'olurki diyorsun hep, akil veriyorsun baskalarina, götürecekler onu falan fismekan, sen ayrilsan veya o ayrilsa da uygulamaya koyamiyorsun ama bunu.
hele bi de sevmiyarsun en ufak ayriligi bile, yüregin kaldirmaz oluyor, ufak cirpinislar hissediyorusn icinde, cocukca. sunu mu etsem, bunu mu yapsam.
ama bos hepsi nafile, ayrilik gelince basa, sarhos olmamak artik bosa, sen ayrilmis olsan bile, hos zaten iliskinin seni beni olmaz biten bitmistir artik iste.
aliskanliklar geliyor gözünün önüne, sebebsizce paylastigin seyler,
birden elin telefona gidiyor, dur amina koyim diyip fren yapiyorsun aklin sira.
aa sunu da ona anlatirim derken, duruyorsun aniden,
veya o vakdi zamaninda gectigin önemsiz olan yerler gözüne gözüne giriyor,
yapamadiklarin, yapmadiklarin tek tek aklina geliyor,
off sabah yine erken gelir kaldirir derken, yok amina koyim daha ne kaldirmasi deyip duruveriyorsun,
devam etsen yanlis olacagini biliyorsun ama defalarca yasamissin her seyi ama yine de bunlari yapiyorsun.
sarkilar ise daha anlamli, tipki iliskinin basi ve en koyu ask kokan zamanlari gibi,
o ayrilik sarkilari hep ayni ama hic degismiyor, yapan ibneler yine aynilari.
cok sikko bi'sey bu.
hele bir de erkeksen ve yeni sevgili muhabbetine giriyorsan, daha da cikilmaz oluyor bu siktigim ayriligi.
neyse geciyor ama zaman icersiinde, ölmüyorsun yani, ondan hallicesin.

http://www.youtube.com/watch?v=q6BgiuxaaBc