ankara

öğrenciliğimin geçtiği ve bu yüzden çok sevdiğim şehir.
her seferinde bi aşkla bi şevkle giderim sözlük, her dönüşümse hüzünlüdür. ne de güzel dostluklar kurup, ne güzel insanlar bırakmışım ardımda. sanırım ben bu şehri değil, bana hatırlattıklarını seviyorum. meclis'te grantuvalet onca insanın içinde lab'dan çıkmış en paspal halimizle iftar yapmamızı, tavacı recep usta'da menüde yazmayan fiyatlar yüzünden kıvranmamızı, sheraton'da genç türkcell indirimi var diye sinemaya gitmemizi ve bu yerlerde uzaylı gibi karşılanmamızı hiç ama hiç unutamayacağım. kim ne derse desin sınırlarında yaşamış olduğum onca güzel anıya hürmeten seviyorum seni ankara...