an azadi an mirin

ya istiklal ya ölüm'ün kürtçesi desek biraz daha anlaşılır galiba.
daha bir kaç yıl öncesine kadar kürt kelimesinin aslında dağda yaşayan türklere verilmiş bir isim olduğunu iddia edenlerin[ybkz]swh[/ybkz] azımsanmayacak kadar çok olduğunu düşünürsek, bir kere kürtler için özgürlük başta varoluş çabası olmalı diye düşündüm. sonra; ben, ki doğuda bile değil, ülkemizin en batısında, zengin bir semtte büyüdüm, kürt arkadaşlarıma yapılan ayrımcılığı gördüğümde kürtler için özgürlüğün ne demek olduğunu biraz daha anladım. kürt bizim mahallede küfürdü. yani özgürlük bir kürt için böyle bir sıfattan kurtulma çabası olmalı diye düşündüm. sonra sadece kürt olduğu için dövülenlerin hikayesini dövenlerden dinleyince özgürlüğün kürtler için sadece böyle zulümlerden kurtulmak olduğunu sandım. sonra biraz daha büyüdüm, kürt illerinde devletimizin yaptıklarını duydum, boşaltılan, yakılan köyleri, faili meçhul cinayetleri, köylülere bok yedirme olayını, mermiyle oynayıp elini delen çocukların anılarını dinledim ve özgürlüğün kürtler için bunlardan kurtuluş olduğunu düşündüm. sonra üniversitede bir arkadaşımın batıdaki öğrencilerle aynı seviyeye gelmek için neler yaşadığını dinledim. kendim anadilimde eğitim görürken bir kürt çocuğun önce bir dili öğrenmesi gerektiğini fark ettim. ben muhtemelen çarpım tablosunu ezberlemişken bir kürt çocuğu türkçe öğrenmeye çabalıyordu diye düşündüm. bir çocuk için annesinden öğrendiği gibi konuşmak nasıl suç olur, dayak yeme sebebi olur diye empati kurmaya çalıştım, o zaman daha iyi anladım ki özgürlük kendi ülkesinde istediği dili konuşmak olmalı bir kürt için.
bu sadece kürtler için böyle değil. tüm baskın kültürlerde olduğu gibi kimi zaman aborjinlerle batılı egemenlerin arasında, kimi zaman amerikan yerlileri ile sömürgeciler arasında, kimi zaman da bulgaristan devleti ile bulgaristan türkleri arasında.