tarihi bir maçtır; salonda izleyebildiğim için kendimi ne kadar şanslı hissetsem az. gelenek bozulmamış ve yine facia hakemler tarafından yönetilmiştir. hele bir ara bonsu'nun, yine skandal bir faul kararı sonrası hakeme attığı bakış var ki, sanırım hayatım boyunca unutamam. bir insan bir insanı bakışlarıyla nasıl döver, canlı canlı izlemiş olduk. o anın bir fotoğrafı da olsaydı keşke. gerçi maç bitiminde twitter'a baktığımızda öğrendik ki, hakem aslında bizi kayırmış. boşuna saç baş yolduk, boşuna arkamızda maç boyu söven, çıldıran adamın tükürükleriyle yıkandık, boşuna önümüzdeki güvenlik her çıldırışımızda hayretler içinde dönüp dönüp baktı, desene? ayrıca ömer onan ve kaya peker'in ne tıynette insanlar olduğunu bizlere gösteren karşılaşma olmuştur. aferin, tribünlere hareket yapıp söverek baya aldınız maçı.
maçın uzatmaya gittiği anın tarifi kesinlikle yok. iki kelime: kendimizi kaybettik. bizi tükürük manyağı yağan adamın maç boyunca kendisini yerden yere vurmasına rağmen, böyle bir şey yapacağından asla şüphe etmediğim carlos arroyo'nun, galibiyeti getiren sayısıyla da sanırım nirvanaya ulaşmış olabiliriz. öyle bir sevinç, öyle bir coşku yok. son molalarda çalan marşlara, bench tayfasının hoplaya zıplaya eşlik etmesi de ayrı bir güzellikti. tüm olumsuzluklara rağmen hep en zoru başaran ve futbolun mezara girdiği şu günlerde bize bu mutlulukları yaşatan takımımızın önünde saygıyla eğiliyor, ardından beraber zıplayarak üçlü çekmeye davet ediyorum kendilerini. çok büyüksünüz.
not: iyi ki beşiktaşlıyım.
dipnot: (bkz: carlos arroyo)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?