arsenal'i sevinmek için sevmedim ki sekiz yediğinde terk edeyim dedirten maç. üzüldüm, çok üzüldüm ama perşembenin gelişi çarşambadan belliydi. yaptığım ilk yorumda beş yemesek bari demiştim. ama arsenal'le dalga geçen arkadaşlara liverpool maçımızı hatırlatırım, sekiz yemenin büyüklükten birşey almadığını hatırlatırım. her takımın buhranları olur, normaldir. clichy, nasri, fabregas gibi önemli oyuncularını kaybedip, gervinho,frimpong gibi önemli cezalı oyuncuları varken song, wilshere vs. önemli oyuncuları sakat olan takımın geçen sezon on sekize giremeyen oyuncuların onbirde başlamaları yeterince özür teşkil etmese de önemli gerekçelerdir. beşer zulmeder, kader muhakkak adalet eder. insan kınadığını yaşamadan ölmezmiş wenger amca. cl'ne sekiz yiyen takımların alınmamasını istiyorsun, şimdi sana soruyorum: sen de premier ligde değil, championship'te oyna; ne dersin, iyi olmaz mı? bir insan konuşurken önünü ardını düşünmeli. keser döndü, sap döndü, gün geldi hesap döndü! oldu mu? pişman mısın? ayrıca fabregas ve nasri'nin gideceğini bir tek sen kabul etmek istemedin, ama bak neredeler? gittiler ve gollerini atıp asistlerini yapmaya başladılar. sen hala elin belinde hazard'ı iste. olmayacak duaya amin de! neyse halen seni çok seviyorum, bugünlerde geçer. takım travmada, bahtsızlığın en büyüklerini yaşadılar. şampiyon da olmasa, cl'ye de katılmasa arsenal benim için hep özel kalacaktır; wenger kaldıkça ve bu futbolu oynadıkça.
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?