sonunda akatlar'a döneceğimiz maç. muhteşem,harikulade, rakibin kim olduğu önemli değil aslında. bineceğim otobüse, tek otobüsle salondayım. minibüs-metrobüs-minibüs-250 metre yürüyüş rutini yok, eve anasının nikahında dönmek yok, ufak ama aile salonumuz var, atmosferi yeter. zaten olin, aliağa, erdemir gibi takımlarla oynanan maçlarda neden akatlar'da değiliz ki? 3.000 kişi olsun tam olsun.
"oh..beni öylesine mesut ettiniz ki...nevet nevet...bin kere nevet!"
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?
